Zasady okablowania - jak wykonać instalację zgodnie z zasadami i przepisami

Po tym, jak ludzie zaczęli wykorzystywać energię elektryczną do wykonywania użytecznej pracy, od razu wpadli na pytania o obrażenia elektryczne od oparzeń, które występują pod wpływem prądu elektrycznego.

Na przykład w 1753 r., 26 lipca, profesor petersburskiej Akademii Nauk Georg Wilhelm Richter, przeprowadzając eksperymenty z elektrycznością atmosferyczną, zmarł na skutek uderzenia pioruna. Po tym incydencie takie badania zostały natychmiast zawieszone, a przyczyny tego, co się stało, zaczęły być badane.

Prawie wszyscy liderzy robili to po każdym wypadku, aby zbadać przyczyny jego wystąpienia. W wyniku gromadzenia statystyk wypadków i ich szczegółowej analizy opracowano zalecenia dotyczące bezpiecznego zachowania ludzi w celu utrzymania ich zdrowia i zapewnienia normalnej pracy sprzętu.

Z czasem zostały one formalnie sformalizowane zgodnie z wymogami norm i zasad, które musieli być badani i przestrzegani przez wszystkich pracowników podczas obsługi jakichkolwiek urządzeń elektrycznych.

Zasady okablowania są podzielone na dwie główne sekcje:

1. środki organizacyjne stworzone w celu wykluczenia dostępu do pracy z energią elektryczną dla osób nieprzeszkolonych;

2. środki techniczne, które określają ścisłą sekwencję działań dla już przeszkolonych pracowników, z wyłączeniem możliwości obrażeń elektrycznych i przypadków wadliwego działania istniejących urządzeń elektrycznych.

Z czysto teoretycznego punktu widzenia można argumentować, że każdy może samodzielnie przeprowadzić instalację instalacji elektrycznej i wykonać ją własnymi rękami bez pomocy. Nie jest to niczym skomplikowanym, jeśli przejdziesz przez fazę przygotowawczą - teoretycznie przestudiuj obecne zasady ze standardami bezpieczeństwa i zdobądź praktyczne umiejętności ich wdrażania w celu rygorystycznego wdrożenia środków organizacyjnych i technicznych.

W zależności od wstępnego przygotowania i praktycznej konieczności czas na opanowanie zasad bezpiecznej instalacji może wynosić kilka lat, przewidzianych przez program szkoleniowy w wyspecjalizowanych instytucjach technicznych, lub wymagać znacznie krótszego okresu.

Główne kierunki rozwoju zasad dotyczących okablowania

Podstawowe zasady norm bezpieczeństwa elektrycznego obejmują:

• dostarczać napięcie tylko do obwodu elektrycznego dla przygotowanego do tego obciążenia;

• Ukierunkowany przepływ prądu wyłącznie wzdłuż określonych tras jazdy, zapewniający minimalne straty energii w celu przezwyciężenia oporu elektrycznego i wyposażenia cieplnego;

• utrzymywanie warstwy dielektrycznej okablowania w dobrym stanie i eliminowanie powstawania zewnętrznych prądów upływowych przez występujące punkty uszkodzenia izolacji;

• zapewnienie długotrwałej pracy urządzeń elektrycznych przy nominalnych parametrach obwodu mocy;

• najszybsze uwolnienie napięcia z istniejącej instalacji elektrycznej z automatycznymi zabezpieczeniami w przypadku uszkodzenia awaryjnego z dowolnego powodu.

Aby wdrożyć te zasady, stosuje się różne metody okablowania:

1. otwarta uszczelka do konstrukcji budowlanych;

2. pomieszczenia wewnątrz konstrukcji ścian, sufitu, podłogi;

3. metoda łączona.

Dla wszystkich trzech metod istnieją ogólne wymagania zasad i przepisów dotyczących bezpiecznej instalacji i opracowane są szczególne, specyficzne cechy metod okablowania.

Wcześniej rozważano tutaj kilka ważnych rzeczy, które należy wziąć pod uwagę przy instalacji przewodu elektrycznego w mieszkaniu lub części domu:

Jak sprawić, by zasilanie mieszkania było niezawodne

Jakie parametry techniczne drutów i kabli należy wziąć pod uwagę w celu niezawodnego działania przewodów

Jak poprawnie podzielić okablowanie na grupy 

Jak wykonać instalację ukrytego okablowania

Ogólne wymagania bezpieczeństwa

Wśród dużej liczby zasad wyróżniają się cztery działania, które z jakiegoś powodu są często łamane w budynkach mieszkalnych i dlatego wymagają szczególnej uwagi:

1. dostęp do urządzeń przełączających;

2. miejsca do bezpiecznego umieszczenia wyłączników;

3. metody instalowania gniazd;

4. metody układania kabli i przewodów.

Dostęp do punktów okablowania

Jakość przewodów i produktów kablowych, a także gniazd, przełączników i skrzynek przyłączeniowych, które są w trakcie eksploatacji, podlega okresowej kontroli technicznej i kontroli. Wymóg ten nie może zostać naruszony z tego prostego powodu, że każdy sprzęt elektryczny został stworzony do pracy w optymalnych warunkach, co producent wyraźnie wskazuje w dołączonej dokumentacji.

W praktyce zdarzają się sytuacje awaryjne związane z przepięciami w obwodzie elektrycznym i przepływem przez niego prądów zwarciowych. Wymaga to okresowego monitorowania wszystkich punktów przełączania, aby mieć wygodny dostęp do utworzonych styków elektrycznych w miejscach ich połączenia.

Jednak wielu właścicieli mieszkań, w pogoni za pięknem pokoju, ukrywa wszystkie skrzynki przyłączeniowe z punktami połączeń przewodów i kabli wewnątrz ścian, pokrywa je warstwą tynku, a dodatkowo pokrywa warstwą tapety na górze.

To działanie nie tylko wyklucza możliwość okresowej kontroli okablowania elektrycznego, ale także komplikuje poszukiwanie wadliwego działania, wymaga zniszczenia powłoki dekoracyjnej, a czasem także kosztów znalezienia lokalizacji skrzynek odgałęzionych.

Przełącz miejsca docelowe

Schemat oświetlenia każdego pokoju przewiduje użycie osobnego przełącznika dla każdej lampy, który jest podłączony kablem przez skrzynkę przyłączeniową.

Zwyczajowo montuje się wszystkie przełączniki mieszkania równomiernie, w oparciu o warunki komfortowej kontroli. Wskazane jest umieszczenie ich przy wejściu do pokoju przy drzwiach, aby wygodnie korzystać ze światła bez powodowania niepotrzebnych ruchów.

Stara typowa wysokość montażu urządzeń przełączających 1,5 metra od podłogi może być niewygodna dla małych dzieci. Wymóg ten dotyczy szczególnie pokoju dziecięcego i toalety. Instalacja przełączników na poziomie opuszczonej ręki osoby dorosłej w tych pokojach jest wygodna dla mieszkańców w każdym wieku.

Lokalizacje punktów sprzedaży

Współczesne standardy nie ograniczają ściśle wysokości i umiejscowienia na poziomie 0,5 ÷ 0,8 metra od podłogi, jak to często praktykowano wcześniej.

Główne warunki lokalizacji to łatwość użytkowania i zapewnienie bezpieczeństwa elektrycznego. Zainstalowanie gniazd na wysokości 20-30 cm od podłogi sprawia, że ​​są one mniej widoczne we wnętrzu, pozwalają ukryć różne elementy mebli, zapewniają dobry dostęp w celu naprawy i kontroli.

Ponieważ w nowoczesnych pokojach znajduje się wiele urządzeń gospodarstwa domowego, które wymagają zasilania elektrycznego, sensowne jest stosowanie bloków gniazdowych lub ich grup. Wykluczają kupa trójników i przedłużaczy. Ale w tym przypadku ważne jest, aby wziąć pod uwagę bieżące obciążenie każdego mechanizmu gniazdowego i kabla zasilającego, zachowując bilans mocy wszystkich podłączonych urządzeń.

W przypadku przenośnych konsumentów, takich jak odkurzacz lub elektronarzędzie, należy zapewnić dodatkową liczbę gniazd w każdym pomieszczeniu.Szybki rozwój urządzeń gospodarstwa domowego wyraźnie pokazuje, że po pewnym czasie w pokoju zaczyna brakować gniazdek, a właściciele mieszkań zaczynają używać przedłużaczy.

Podczas umieszczania gniazd na przegrodach budowlanych między pokojami często instaluj grupy gniazd umieszczone po przeciwnych stronach tej samej ściany. Oszczędza to pieniądze i czas instalacji, dostarczając jeden kabel ze skrzynki przyłączeniowej szeregowo łącząc go ze stykami mocy za pomocą kabla.

Funkcje umieszczania, instalacji i podłączania gniazd były wcześniej rozważane w tych artykułach:

Wysokość montażu przełączników i gniazd od podłogi

Montaż gniazd i przełączników na różnych powierzchniach

Instalowanie skrzynki pod przełącznikiem lub gniazdkiem

Jak zainstalować i podłączyć blok przełączników gniazd w jednym korpusie

Jak zainstalować i podłączyć gniazdo telefoniczne

Funkcje instalacji sprzętu elektrycznego w kuchni

Ważne jest, aby natychmiast dokładnie zaplanować liczbę gniazd w kuchni, w której pracuje wielu asystentów elektrycznych.

Uzasadnione jest, aby utworzyć kilka bloków i grup, podkreślając w osobnych obwodach zasilania kuchenki elektrycznej, zmywarki lub pralki.

Zasady instalacji przewodów elektrycznych i gniazd w łazience, kuchni i toalecie wymagają większej uwagi. Są to pomieszczenia o wysokiej wilgotności. Dla nich opracowano normy i zasady dla czterech stref bezpieczeństwa użytkowania urządzeń elektrycznych.

Funkcje instalacji elektrycznej łazienki

Zgodnie z warunkami bezpieczeństwa korzystania z prądu łazienka podzielona jest na cztery strefy przestrzenne.

W strefach nr 0 i nr 1 nie używają urządzeń elektrycznych, ale nie instalują gniazd i przełączników. W strefie nr 3 dopuszczalne jest zainstalowanie stacjonarnego wylotu z wysokiej klasy ochroną obudowy IP i podnoszoną pokrywą, która zapobiega rozpryskiwaniu i kroplom wody dostającej się do wylotu po wyjęciu z niego wtyczki.

Biorąc pod uwagę potrzebę usuwania wilgotnego powietrza, dopuszczalne jest stosowanie systemu wymuszonej wentylacji. Ale jego silnik elektryczny powinien być umieszczony co najmniej 2,65 metra od poziomu podłogi w łazience, a do sterowania jego działaniem należy używać wyłącznie przycisków zdalnych. Są one umieszczone nie mniej niż 2,25 m i przełączane przez przeciągnięcie nad wiszącym sznurkiem.

Hermetyczne światła umieszczone na suficie i przełączniki - przy wejściu do pokoju od zewnątrz.

W łazienkach należy wykluczyć przypadki użycia urządzeń elektrycznych, a jeśli to konieczne, ich częste użycie, gniazda są zasilane przez transformatory izolacyjne.

Sposoby układania kabli i przewodów

Wśród elektryków od dawna istnieją pewne tradycje w instalowaniu drutów i kabli. Są one szczególnie istotne w ukrytym okablowaniu, ponieważ w trakcie jego działania pozwalają przewidzieć punkty przejścia autostrad elektrycznych, unikając ich uszkodzenia podczas napraw ścian, wiercenia otworów pod wiszące obrazy, półki, meble.

Trasy kabli i przewodów nie są układane wzdłuż najkrótszej ścieżki, a jedynie ściśle w kierunku pionowym lub poziomym. W takim przypadku:

• poziome tory są usuwane 5–10 cm od powierzchni gzymsów, belek i 15–20 cm od podstawy lub sufitu;

• pionowe trasy prowadzą od narożników ścian lub zboczy drzwi i okien nie bliżej niż 10 cm;

• jeśli istnieje możliwość kontaktu drutów i kabli z metalowymi konstrukcjami budowlanymi, należy ich unikać;

• gdy rurociągi dostarczające ciepłą wodę lub ogrzewające są blisko, konieczne jest zastosowanie ochrony termicznej kabli i przewodów, zastosowanie powłoki ochronnej termicznej;

• konieczne jest zapewnienie usunięcia przewodów elektrycznych z gazu i innych substancji palnych o co najmniej 40 cm;

• gdy zachodzi potrzeba równoległego ułożenia kilku kabli, są one montowane nie w ciągłym strumieniu, ale w odległości 3 mm;

• przewody na przewodach uziemiających są używane tylko w stanie nienaruszonym bez dodatkowych złączy. Przewody PE są układane osobną magistralą od urządzenia do panelu mieszkania i są podłączone do gniazd za pomocą odgałęzienia lub magistrali PE.

Funkcje instalacji przewodów elektrycznych dla różnych rodzajów przewodów

Umieszczenie drutów i kabli zgodnie z różnymi schematami połączeń i lokalizacji na konstrukcjach budowlanych odbywa się zgodnie z ogólnymi zasadami, biorąc pod uwagę specyficzne zmiany dla każdej metody.

Układy drutów i kabli

Podłączenie odbiorców energii elektrycznej w mieszkaniu można wykonać na jeden z następujących sposobów:

1. gwiazda - ulokowane radialnie autostrady emanujące bezpośrednio z panelu mieszkania bez użycia skrzynek przyłączeniowych;

2. podział konsumentów na grupy zgodnie z zasadami działania (oświetlenie, gniazdka) i połączenie za pośrednictwem puszek przyłączeniowych;

3. połączenie grupowe na zasadzie pętli szeregowej;

4. metoda łączona.

Tryb gwiazdy

Tworzona jest najmniejsza liczba miejsc do łączenia końców żył kablowych. Z tego powodu uzyskuje się zwiększoną niezawodność obwodu. Ale wymaga to największego zużycia kabli i zasobów materiałowych.

Połączenie za pośrednictwem skrzynek rozdzielczych

Dzięki ułożeniu wspólnych linii między grupami puszek przyłączeniowych zużycie kabla jest znacznie zmniejszone, a oszczędności są tworzone. Jednak liczba punktów połączeń przewodów znacznie wzrasta.

 

Metoda pętli

Podział gniazd na grupy i szeregowe połączenie pobliskich urządzeń pozwala dodatkowo zaoszczędzić kabel. Ta metoda wymaga ciągłego rozważania obciążenia grup wylotowych. Istnieje duże prawdopodobieństwo ich działania w trybie przeciążenia i przegrzania.

Sposoby instalacji przewodów elektrycznych na konstrukcjach budynków mieszkania

Najbardziej typowymi przypadkami układania drutów i kabli jest ich umieszczenie poprzez:

• sufit;

• ściany;

• płeć

• metoda łączona.

Okablowanie sufitowe

Wyjdą kanały kablowe osłona obudowy na planowanych autostradach i rozbieżnie na terenie. Gniazdka ścienne, przełączniki i osprzęt powodują zjazdy na ścianach.

Montaż instalacji elektrycznej na ścianach

Kanały kablowe są ułożone zgodnie z konstrukcjami pokrywającymi ściany, a dla opraw umieszczonych na suficie są poprowadzone osobnymi liniami.

Okablowanie podłogowe

Przewody znajdują się pod podłogą, a do gniazd i przełączników poprowadzono wzdłuż ścian. Minimalna liczba autostrad w ścianach eliminuje ich uszkodzenie podczas wiercenia otworów pod wiszące elementy mebli i inne podobne prace.

W praktyce często można znaleźć kombinację dwóch, a nawet wszystkich trzech z tych metod.

Cechy otwartej metody okablowania

Klasyczną opcją umieszczania jest metoda montażu na rolkach, która była szeroko stosowana w połowie ubiegłego wieku i do dziś przyszła w postaci techniki dekoracyjnej, która otrzymała popularną nazwę Okablowanie retro.

Konstrukcja specjalnej warstwy izolacyjnej wykonana jest ze zwiększonymi właściwościami wytrzymałości elektrycznej i wysoką odpornością na promieniowanie ultrafioletowe. Ze względu na wgłębienie drutów w powietrzu od powierzchni ściany zapewniona jest szczelina ogniowa. Umożliwia stosowanie otwartego okablowania nawet na łatwopalnych drewnianych konstrukcjach budowlanych.

Drugą popularną metodą otwartego okablowania jest jego realizacja za pomocą płaskiego lub okrągłego kabla z metalowymi paskami przymocowanymi do sufitu i ścian, jak pokazano na zdjęciu.

Jednak współczesne przepisy zezwalają na taki montaż tylko na powierzchniach z materiałów niepalnych.Bezpośredni kontakt kabla z drewnianym sufitem jest zabroniony: w przypadku zwarcia przewodów może dojść do pożaru. Takie mocowanie jest dopuszczalne tylko na ścianach z cegły, kamienia, betonu.

Cechy zamkniętej metody okablowania

Przewody i kable można umieszczać w konstrukcjach budowlanych, ścianach, podłogach i sufitach. Jednocześnie są one układane w stos:

1. zapewnienie łatwej wymiany w przypadku uszkodzenia poprzez wyciągnięcie rur lub wnęk;

2. stacjonarne, bez możliwości wycofania ze względu na pokrycie zaprawami tynkarskimi i silną przyczepnością do nich.

Aby utworzyć zamknięte okablowanie, w ścianach i elementach budowlanych wymagana jest wnęka. Są tworzone podczas budowy, wiercone lub wiercone podczas naprawy. Należy pamiętać, że takie działania osłabiają właściwości mechaniczne konstrukcji nośnych i mogą prowadzić do ich zawalenia.

Wielkie trudności techniczne spowodowane są prawidłową instalacją zamkniętego okablowania elektrycznego wewnątrz budynków z materiałów palnych:

• drewniane kłody;

• drewno;

• Panele SIP.

Dla nich konieczne jest stosowanie marek kabli z izolacją nie tylko nie wspierającą procesu spalania, ale także odporną na ogień. Obecne normy i przepisy wymagają, aby były umieszczane w zamkniętych metalowych przestrzeniach utworzonych przez rury lub specjalne obudowy.

Wyjaśnia to fakt, że w przypadku zwarcia przypadek takiego zabezpieczenia nie pozwoli na przenikanie tlenu z powietrza atmosferycznego do punktu zwarcia i utrzymanie spalania łuku elektrycznego. W rezultacie ogień nie otrzyma wsparcia, rozwój ognia zostanie powstrzymany.

Teraz jest to jedyny właściwy sposób na zamkniętą instalację okablowania elektrycznego w budynkach wykonanych z materiałów łatwopalnych, ale często jest to zaniedbywane ze względu na złożoność wdrożenia technicznego.

Wybierając dowolną metodę instalacji okablowania, należy wziąć pod uwagę możliwość nagłego wystąpienia awarii i zapewnić środki umożliwiające jej szybkie zakończenie. Ta funkcja jest przypisana do automatycznych urządzeń ochronnych, które istnieją w sprzedaży dużego asortymentu i wykonują różne zadania.

Minimalne zabezpieczenia zapewniają wyłączniki i wyłączniki różnicowoprądowe w kompleksie. Ich stosowanie w okablowaniu elektrycznym jest konieczną i obowiązkową zasadą. O tym, na co należy zwrócić uwagę przy wyborze wyłączników, opisano tutaj: Kryteria wyboru wyłączników

Comments

[#1]

Bardzo przydatny artykuł, wspaniałe ilustracje. Tylko jeden komentarz. Stwierdzenie: „Przewody PE układają oddzielną magistralę od urządzenia do panelu mieszkania” jest nieprawidłowe. Przewód PE musi być częścią 3-żyłowego kabla zasilającego urządzenie. Oto powód. Jednym ze środków bezpieczeństwa podczas pracy sieci energetycznej jest zastosowanie wyłączników różnicowoprądowych - urządzeń różnicowoprądowych. Nie tylko chronią osobę, która wbiła gwóźdź do gniazdka lub w przypadku uszkodzenia korpusu elektrycznego przetwornika, ale także reagują na uszkodzenie kabla. W przypadku uszkodzenia izolacji i pojawienia się prądu upływu do mechdu przewodu fazowego i przewodu PE (jeśli próg zostanie przekroczony), RCD odłącza linię. Staje się to okazją do poszukiwania przyczyny tripu, obarczonego jego rozwojem przez zwarcie w kablu. Jeśli przewód PE zostanie ułożony osobną szyną, RCD nie zareaguje na uszkodzenie izolacji kabla z powodu braku prądu upływu.

[#2]

Jedna poprawka, nazwisko zmarłego naukowca, to Richman.

[#3]

Oleg,
Oleg, mylisz się, ale z reguły przewodnik PE powinien być częścią kabla, ale można go również ułożyć osobno i nie wpłynie to na działanie RCD. Najważniejsze jest to, że przewód PE jest podłączony do przewodzącej części chronionego sprzętu, który może być pod napięciem z powodu uszkodzenia izolacji. Kiedy kabel jest zwarty między N i L, urządzenie będzie działać z powodu przetężenia (zwykłe urządzenie). Zabronione jest używanie tylko jednego wyłącznika różnicowoprądowego bez użycia automatycznej maszyny nadprądowej. Jako przykład przeczytaj punkt 1.7.59 dotyczący zastosowania systemu TT zamiast systemu TN.

[#4 Ramil]

Nie ma wystarczającej liczby filmów na temat tego, co opisano w tym artykule. Byłoby po prostu świetnie.

[#5 Vadim]

Na zdjęciu ze skrzynkami rozdzielczymi jedna linia jest wskazana zarówno na grupach gniazd, jak i na oświetleniu. Nie możesz tego zrobić!